Terugblikken met oud-leerling Pascal Collard
Als oud-leerling en momenteel als onderzoeker kent Pascal Collard het Hermann Wesselink College (HWC) als zijn broekzak. Hoe kijkt hij naar het onderwijs van toen en nu? Vijf vragen aan een bijzondere alumnus.
‘De dialoog met elkaar voeren is zo belangrijk in het onderwijs’
Hoe kijk je terug op jouw onderwijscarrière?
“Eigenlijk bewaar ik niet veel levendige herinneringen aan mijn schooltijd op het HWC. Ik was een jongen die eerder braaf en rustig achter in de klas zat dan op de voorgrond trad. Ook thuis was ik niet echt met school bezig, ik was liever aan het gamen en sporten. Nu ik zelf op het HWC werk, is mijn blik wel veranderd. Ik heb gewoon een superleuke schooltijd gehad. En hoe bijzonder is het dat ik nu met mijn oud-docenten op gelijkwaardige basis samenwerk?”
Is er een moment in jouw schooltijd dat je nog helder voor de geest staat?
“In de zomervakantie voor het examenjaar overleed een goede vriend en klasgenoot van mij, Joris. Hij was al langer ziek, maar we hoopten allemaal dat hij zou genezen. Op school is er na zijn overlijden een herdenkingsbijeenkomst voor Joris gehouden, een klasgenoot zong daar zijn lievelingsnummer ‘Under the Bridge’. De school heeft ons in die tijd heel goed begeleid, zo had ik een mentor die dat jaar veel aandacht besteedde aan het overlijden van Joris en vaak vroeg hoe het met mij ging. Dat heb ik als heel waardevol ervaren.”
‘Je hoeft geen consensus te bereiken, maar je moet wel de dialoog voeren met elkaar.’
Wat moeten leerlingen in hun ‘rugzak’ hebben wanneer ze van school komen?
“Ik hoop dat elke leerling zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelt wanneer hij of zij van school komt. Het zou mooi zijn wanneer leerlingen ontdekken waar hun passie ligt. Met die inzet kunnen ze veel bereiken. Het is best een uitdaging voor docenten om de leerling te helpen bij het vinden van zijn of haar passie. Differentiatie helpt daarbij, maar we kunnen er in het onderwijs meer aandacht aan besteden door op structurele basis, bijvoorbeeld tijdens de mentorles, met leerlingen te praten over hun leven en hun toekomst. Vaak zijn we verbaasd over wat een leerling allemaal te vertellen heeft, maar ervaren we ook wat het ons oplevert. Leerlingen hebben ook echt behoefte aan dat menselijke contact.”
Wat zijn belangrijke waarden in het onderwijs van nu?
“Sinds een aantal jaar zijn scholen verplicht iets aan burgerschap te doen. Dat juich ik van harte toe. De primaire vakken zijn uiteraard heel belangrijk, maar het is minstens zo belangrijk om het relationele aspect binnen het onderwijs aandacht te geven. Het wordt ook steeds actueler. We denken bijvoorbeeld altijd dat 15-jarigen geleefd worden door hun smartphone, maar juist tijdens corona zie je hoeveel behoefte jongeren hebben aan fysiek contact. Ook de polarisering in onze samenleving neemt toe, het lijkt alsof we alleen nog in uitersten kunnen denken en spreken. Je hoeft echt geen consensus te bereiken, maar je moet wel de dialoog voeren met elkaar. Ik denk dat dat de nummer één vaardigheid in het onderwijs moet zijn.”
Hoe heb jij de coronatijd ervaren?
“In mijn functie als onderzoeker/ kwaliteitsmedewerker houd ik mij bezig met de kwaliteitszorg op het HWC. In die hoedanigheid voer ik al jaren gesprekken met leerlingen over wat er wel of niet goed gaat op school. De afgelopen maanden werd de urgentie om met elkaar in gesprek te zijn nog groter. Samen met mijn collega Eveline Hesp heb ik groepsgesprekken gehouden met leerlingen uit de onder- en bovenbouw over hoe zij de coronatijd hebben beleefd. Het was mooi dat ze zich naar ons en elkaar toe zo open en kwetsbaar op durfden te stellen. De sfeer en de verhalen waren eigenlijk heel bijzonder. We hebben de persoonlijke verhalen opgeschreven in een door tekendocent Wouter Sluis mooi vormgegeven boekje dat we delen met ouders, docenten en leerlingen. Als je ook een exemplaar wilt ontvangen, stuur dan een mail naar: col@hethwc.nl.”