Even terugblikken met… Hassan Bettani
Schot in de roos
Hassan Bettani is oud-leerling van het Hervormd Lyceum West (HLW). Inmiddels is hij Partner bij de consultancy firma Deloitte. Daarnaast bekleedt Hassan verschillende maatschappelijke functies waaronder de rol van toezichthouder bij Stichting Argan en de KNVB én was hij de afgelopen acht jaar lid van de Raad van Toezicht van de Cedergroep. In die rol heeft Hassan zich altijd sterk gemaakt voor goed onderwijs op het HLW, omdat deze school een speciale plaats in zijn hart heeft. Hoog tijd om met Hassan terug te blikken op zijn schoolperiode op het HLW.
Hassan, hoe was jouw schooltijd?
Ik kwam op het HLW terecht omdat mijn oudere broer en zus op de school zaten en er met bus 18 een rechtstreekse verbinding was vanuit ons huis in Bos en Lommer. In die tijd was er nog geen lotingssysteem en het HLW was simpelweg een praktische keuze. Achteraf was het “een schot in de roos”. Mijn ouders konden zich geen betere school voor hun kinderen wensen. Ik kom uit een gezin van acht kinderen, waarvan er vijf op het HLW hebben gezeten. Ondanks dat ik goed kon leren, was ik een heel moeilijke leerling die veel begeleiding nodig had. Maar de leraren hebben altijd geloof gehouden in mijn talenten. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Mijn tijd op het HLW is dus heel belangrijk geweest in mijn ontwikkeling. Van de oprechte begeleiding van docenten en de inspirerende leeromgeving heb ik ontzettend veel profijt gehad.
Hoe zou je die leeromgeving beschrijven?
Voor mij is onderwijs en zeker voortgezet onderwijs de belangrijkste periode in de vorming van een kind. In die tijd wordt een leerling klaargestoomd om in de samenleving een actieve en impactvolle rol te kunnen spelen. Wat mij heeft geïnspireerd op het HLW is dat er heel veel aandacht was voor het ontwikkelen van talenten. Daar waren de leerkrachten op een zeer geëngageerde manier mee bezig, zij cijferden zichzelf echt weg voor hun leerlingen. Ik gebruik dit in mijn huidige werk bij Deloitte nog steeds als voorbeeld voor goed leiderschap. Het HLW heeft met de passie van deze leerkrachten politici, schrijvers, topconsultants, artsen, chirurgen, advocaten, ondernemers klaargestoomd voor de samenleving.
En welke docent is je altijd bijgebleven?
Mijn grootste inspiratiebron van de school was mevrouw Dorine Machiels. Mijn docent economie die mij niet alleen een passie heeft gegeven voor dat vak, maar nog belangrijker: ze was er voor mij op the moments that matter. Zij heeft zich toen ik nogal puberde en onhoudbaar was in de les sterk over mij ontfermd. Mij laten dromen en me niet laten vallen toen veel leerkrachten de hoop opgaven. Daar hoorde ook bij dat zij me hard aanpakte als ik de kantjes ervan af liep. Dat heeft mij gevormd en daar ben ik haar nog steeds erg dankbaar voor. Ik hoop haar nog eens te ontmoeten en dit persoonlijk met haar te delen.
‘Kinderen moeten op school leren dromen, hun passie en ambitie nastreven, fouten maken en ervan leren’
Is er een bijzonder moment op het HLW dat je nog helder voor de geest staat?
De heer Marcussen wist dat ik een Ajax-fan was. Die heeft mij een keer uit de klas gehaald om mij vervolgens midden op een schooldag mee te nemen naar het Ajax-stadion. Ik was nog nooit van mijn leven in een stadion geweest. Ik kwam uit een gezin van acht kinderen en dat konden mijn ouders zich simpelweg niet permitteren. Dit heeft heel veel impact op mij gemaakt.
Hoe is jouw tijd op het HLW van invloed geweest op de keuzes die je maakte in jouw carrière?
Heel bepalend. Eigenlijk nog steeds. Ik heb op het HLW geleerd dat “een dubbeltje een kwartje kan worden”, je met hard werken veel kunt bereiken en je in het leven altijd jouw passie moet volgen. Ik heb een passie voor economie en maatschappijleer ontwikkeld, en die vakken lopen nog steeds als een rode draad door mijn leven. In mijn dagelijkse werk bij Deloitte en mijn maatschappelijke rollen bij de KNVB, de projecten van de Deloitte Impact Foundation en in het onderwijs bij Ceder was ik hier dagelijks mee bezig.
Wat moeten leerlingen volgens jou in hun ‘rugzak’ hebben wanneer ze van school komen?
Een mooie vraag. Dit past heel goed in mijn overtuiging dat een kind als onbeschreven blad (“tabula rasa”) geboren wordt. In het rugzakje tijdens de schoolperiode zouden kinderen al alles mee moeten krijgen waardoor ze straks klaar zijn voor de samenleving. Kinderen moeten leren dromen, hun passie en ambitie nastreven, fouten maken en ervan leren, interesse krijgen in maatschappelijke thema’s zoals kansengelijkheid en duurzaamheid, de diversiteit die de samenleving te bieden heeft en verdraagzaam worden. En uiteraard veel leren om doelen te bereiken en potentieel te benutten. En als kers op de taart ook het bewustzijn krijgen dat je in de samenleving ook iets moet teruggeven als je in de bevoorrechte positie bent.
‘Werk samen met stakeholders om goed onderwijs te bieden. Een school kan dit niet alleen omdat kinderen meer dan ooit te maken hebben met achterstanden, kansenongelijkheid en armoede’
Wat zijn voor jou belangrijke waarden in het onderwijs van nu en voor jou als bestuurder?
Wij hebben mensen nodig in de samenleving die verbinden en ons helpen om de moeilijkste vraagstukken op te lossen met een maatschappelijk belang zoals gelijke kansen, verdraagzaamheid, duurzaamheid, armoedebestrijding. Ik denk dat onderwijs een grote bijdrage kan leveren aan deze waarden. Essentieel hierin is dat er volop wordt geïnvesteerd in het aantrekkelijk maken van het beroep van leerkracht, goed doordachte onderwijsmethoden die passen bij onze tijdsgeest en aandacht van de politiek en het bedrijfsleven voor het oplossen van het leerkrachten tekort. Dat is echt heel belangrijk! Leerkrachten zijn voor mij de “hoeksteen van de samenleving” en het kan niet zo zijn dat deze beroepsgroep deze waardering en aandacht niet krijgt.
Het HLW nu
Wat hoop je voor de toekomst van de Cedergroep?
Voor mij is het allerbelangrijkste dat de Cedergroep goed onderwijs biedt, staat voor haar identiteit, volop investeert in haar leerlingen en leerkrachten. Ik ben de afgelopen jaren nauw betrokken geweest bij de Cederscholen en weet dat hier heel hard aan wordt gewerkt. Dit gaat met vallen en opstaan, maar ik ben ervan overtuigd dat het gaat lukken want er valt nog ontzettend veel te winnen. Een grote kans ligt in de samenwerking met stakeholders om goed onderwijs te bieden. De school kan dit niet alleen omdat kinderen meer dan ooit te maken hebben met achterstanden, kansenongelijkheid en armoede. Neem het initiatief Studiezalen van Abdelhamid Idrissi waarmee echt veel bereikt is op het gebied van kansengelijkheid of het initiatief van Worldclass van de Deloitte Impact Foundation. Ga met hen samenwerken! Verder hebben de jongeren en ouders uit Amsterdam-West recht op goede scholen. Ik begrijp nog steeds niet waarom kinderen soms een uur op de fiets zitten om naar Amsterdam-Zuid naar een school te gaan. Kortom: laten we teruggaan naar de tijd waarin het een logische keuze was om bus 18 of de fiets te nemen naar een school in de buurt. En dat ouders over een paar jaar zeggen “wat was dit een schot in de roos” voor de ontwikkeling van mijn kind. Dat was precies wat mijn ouders vonden.