Bert Kozijn: “De dichter onderschat de liefde niet, ze is krachtig en breekbaar als het licht. Maar de angst uitdrijven? Nee, dat lukt (nog) niet. Zonder het ritme te verstoren, had hij ook kunnen schrijven: ‘en iedereen is bang’. Maar dan hadden we ons kunnen verschuilen achter elkaars rug. Want iedereen heeft wel eens zus en iedereen heeft wel eens zo. Maar nu ben jij het die zoekt naar een steen om je voet op te zetten. Er is niet veel nodig om je evenwicht te verliezen. Er wordt aan je getrokken. Er wordt met je gedaan. Het werk, de school vraagt veel. Of nog erger: niemand vraagt je wat. Nog nooit wist je zo goed de liefde die naar jou uitgaat op waarde te schatten. Maar daar hoort ook het weten bij, zo mooi verwoord in het gedicht: ‘Licht leeft wel mee, maar heeft geen been om op te staan’. Die de snelle steen aandroeg waarop ik een voetstap lang kon staan.”

Alleen de liefde draagt nog onder iedere voetstap de snelle steen aan waarop ik kan staan, een voetstap lang.

Licht leeft wel mee, maar heeft geen been om op te staan. En niemand is niet bang.

Hans Andreus, uit ‘Klein boek om het licht heen’